TIST

Traumatische herinneringen uit het verleden kunnen getriggerd worden in het heden door allerlei kleine dingen. Iemand die ineens geen contact meer opneemt, je partner die niet zegt waar hij naar toe gaat of een kennis die overlijdt. Nare ervaringen uit het verleden zijn we geneigd weg te stoppen na de kindertijd. Maar als er sprake is geweest van emotionele of fysieke verwaarlozing, mishandeling, misbruik, verlating of het chronisch niet begrepen voelen, dan zijn dat serieuze pijnlijke ervaringen die sporen achterlaten in ons lichaam en ons zenuwstelsel.

Zelfbeeld

Je ontwikkelt ongemerkt een beeld van jezelf, de wereld en relaties die hierdoor zijn gekleurd. Als de kindertijd-ervaringen getriggerd worden in het heden dan slaat het lichaam alarm en voelen we bv ‘ ik ben niet goed genoeg’, of zie je wel er is niemand die voor mij zorgt. Ervaringen uit het verleden doen hun werk ook in het heden.

Overleven

Al deze nare ervaringen geven onveiligheid aan het kind in de ontwikkeling tot volwassene. Om hiermee om te gaan worden de verwonde, verloren en eenzame delen als het ware toegedekt door overlevingsmechanismen. Overleving is te herkennen aan bijvoorbeeld continue alertheid op gevaar of vluchten als het om conflicten gaat, of stilvallen en niet meer weten wat je wilt zeggen, of extreem aardig zijn, als een vorm van onderwerping.

Maar iedereen heeft ook een deel wat goed functioneert. Wat naar het werk gaat, rekeningen betaald etc, dat deel gaat gewoon door omdat het meer wordt geleid door het rationele deel van ons zenuwstelsel.

Therapie

Wat we in de therapie doen is samen inzicht krijgen in wat je triggert zodat we kunnen gaan begrijpen wat de trauma gerelateerde delen teweegbrengen aan herinnerde gevoelens, overtuigingen en overlevingsresponsen.

Stabieler samenzijn

Alle verontrustende gedachten, gevoelens en reacties zijn communicatie van trauma-gerelateerde delen en hechtingsverwondingen. Door deze delen te herkennen en te begrijpen, kunnen we ook compassie tonen voor de verwonde delen waardoor heling met de jonge zelven kan plaatsvinden. Het zien van deze kinddelen en er liefdevol en zorgzaam mee omgaan kan de innerlijke toestand van onveiligheid en verwarring transformeren naar een warme en liefdevolle innerlijke omgeving van veiligheid.

Het overwinnen van deze zelfvervreemding leidt tot een stabieler en liefdevoller samenzijn met onze delen.